آغازگر شب موسیقایی قمصری و معتمدی سازو آازی بود در مایه ابوعطا که شعر آن را هوشنگ ابتهاج (سایه) سروده بود. اولین نکته‌ای که حتی با شنیدن ابتدایی‌ترین جملات سازی و آوازی به ذهن می‌رسید این بود که جملات تا آنجا که ممکن است از تکرار به دور هستند در عین حال که موسیقی ایرانی به گوش می‌رسید و ابوعطا خوانده می‌شد، حاضرین در تالار وحدت جملاتی را شاهد بودند که بسیار جدید و طراحی شده برای عبور به نظر می‌رسید. علی قمصری آهنگساز این کنسرت پیش از این در گفت‌و‌گو با موسیقی ما هدف خود را طراحی و ارائه مسیری در امتداد کنسرت برف خوانی تصویر کرده بود.
کم حوصله‌ها به عنوان قطعه دوم با شعری از فاضل نظری همراه بود. مخاطب موسیقی ایرانی پیش از این شعر فاضل نظری را با صدای علیرضا قربانی و با سرعت بیشتری شنیده بود. اما آنچه شب گذشته رقم خورد حکایت از طراحی متفاوتی داشت که گاهی به سمت ساحل آواز هم پهلو می‌کشید. به نحوی که با یک تصنیف یکنواخت و با ریتم‌های هماهنگ و قابل پیش بینی مواجه نبودیم.
در این قسمت بود که کم حوصله‌های فاضل نظری به قطعه بعد پیوند می‌خورد و ساز و آواز با کلام فاضل نظری ارائه می‌شد.
تصنیف بعدی که اجاق لحظه‌ها نام داشت با شعر محمدعلی بهمنی در مایه شور ارائه شد. تا اینجای کنسرت آنچه ارائه شده بود در ابوعظا و شور قرار داشت. نقش او کار بعدی کنسرت عبور بود که با کلام محمد علی بهمنی ارائه شد.
هر چه می‌خواهی بگو که با همراهی کوارتت زهی آماده اجرا شد مایه بیات ترک را با شعر مهرداد اوستا به گوش علاقه مندان رساند.
با تغییر مودلاسیون به بیات اصفهان کار در ساز و آواز و با شعر فاضل نظری ادامه پیدا کرد.
در ادامه دو قطعه پر طرفدار از برف خوانی (کنسرت برفخوانی را معتمدی خواند و آلبوم آن با صدای وحید تاج به بازار آمد) وقتی قمصری آماده نوازندگی در این قسمت شد و اولین مضراب‌ها را با سازش آشنا کرد تشویق‌ها از طرف حاضرین شروع شد و این خود حکایت از نواختن قطعه‌ای آشنا می‌داد. می‌چرخد این تسبیح با شعر شفیعی کدکنی و در ادامه آنچه نزدیک است با شعر حضرت مولانا پایان بندی خوبی برای دومین اجرای کنسرت عبور و اولین اجرای خارج از جشنواره این اثر موسیقایی بود.
معمتدی بعد از اجرای شب گذشته به موسیقی ما گفت: برنامه ریزی من و قمصری برای اجرای این کنسرت به گونه‌ای بوده که برای آواز برنامه ریزی زیادی نکنیم. همانگونه که می‌دانید آن و لحظه در موسیقی ایرانی وجود دارد. این کار می‌تواند با کمک حس و حال و حضور و البته اتمسفری که خود مخاطب ایجاد می‌کند ایجاد شود.
فرم کار در عبور، حال و هوای برفخوانی را در ذهن مخاطبان تداعی می‌کرد. قمصری موسیقی برای این ارکس‌تر را با قواعد کاملا ایرانی نوشته بود و در آن به سراغ ربع پرده‌ها و فضاهای موسیفایی موود در رپرتوار و ردیف موسیقی ایرانی رفت.
